Dobromił |
Wysłany: Pią 20:43, 29 Gru 2006 Temat postu: Broń treningowa |
|
Rudis
Rudis jest drewnianym odpowiednikiem miecza długiego. Rudis w Lorice nie funkcjonuje jako broń sparingowa. Nauka posługiwania się tą bronią ogranicza się u nas do ćwiczenia kroków, cięć i zasłon. Od rudisów zaczynamy układanie walk pokazowych na miecze długie.
Palcat
Palcat to broń treningowa do nauki walki szablą i pałaszem. Jest wykonany z drewna z metalową oprawą. Sparing na palcaty jest dość bezpieczny i nie wymaga ochraniaczy poza podstawowym zestawem - maska + plastron + ew. karwasz.
Jest to broń, od której najłatwiej zacząć sparingi.
Szabla
Do sparingów używamy zwykle szabel o głowniach wzorowanych na tzw. szabli husarskiej (spora krzywizna). Ta broń wymaga jednak ochraniaczy. Podczas sparingu wskazane jest posiadanie maski, kurtki (waciaka), karwaszy i rękawic ochronnych.
Rapier i lewak
Rapiery, którymi się bijemy są wzorowane na hiszpańskich rapierach pojedynkowych z połowy XVII wieku. Aby nadawały się do sparingów, mają głownię szpady sportowej osadzoną w rurce aluminiowej lub stalowej i są zakończone puntą.
W odróżnieniu od poźniejszych broni kolnych rapier jest dość ciężki. To sprawia, że walka toczy się w tempie, które pozwala widzom zauważyć trafienie. Między innymi dlatego pojedynek na rapiery wygląda bardzo efektownie.
Lewak to sztylet, który, trzymany w lewej ręce, stanowi defensywę walczącego rapierem. Lewak można zastąpić płaszczem lub puklerzem. Można też bić się na rapiery z lewą ręką wolną, przy czym ta ręka nadal służy do odsuwania zbliżającego się sztychu przeciwnika.
Szpada
Szpada jest bronią kolną, nadająca się równie dobrze do działań zaczepnych jak i obronnych. Jest stosunkowa lekka i umożliwia bardzo szybkie i precyzyjne pchnięcia w całe ciało przeciwnika.
W LORICE stosujemy dwa rodzaje szpad: dworską (XVII-XVIIIw.) i pojedynkową (XIXw.). Różnica polega na konstrukcji oprawy i długości głowni.
Floret
Podczas walki floretem obowiązują zasady umowne, tzw. konwencja szermiercza, mająca zapobiegać obustronnym trafieniom. Ponadto pole ważnego trafienia ograniczone jest jedynie do tułowia. Te elementy powodują, że fechtunek floretem wymaga bardzo dobrego przygotowania technicznego, a sama walka daje dużo satysfakcji.
Do treningu wykorzystujemy dwa typy floretów: floret francuski (do dziś w nieco zmienionej postaci używany w szermierce sport.) i floret włoski (nie używany w sporcie od lat 50-tych XXw.). |
|