Drużyna Leśnych Wilków ( ziemia międzyleska )

Viviana

Ziele, tzn. wszystkie nadziemne części rośliny, ścina się zwykle tuż przed kwitnieniem nożem lub sierpem na wysokości 7-10 cm nad glebą, tak aby umożliwić roślinie odrost.
Liście można zbierać stopniowo, w miarę ich przyrastania, uważając jedynie na to, by pozostawić na roślinie co najmniej 1/3 co umożliwi jej dalszy wzrost.
Kwiaty i kwiatostany zbiera się ręcznie, w momencie rozkwitania.
Owoce i nasiona zbiera się, gdy są całkowicie dojrzałe. Jedynie owoce z rodziny baldaszkowatych zbiera się ścinając całe rośliny nieco wcześniej, aby nie dopuścić do obsypania się.
Korzenie wykopuje się wtedy, gdy już wszystkie substancje zostaną w nich zgromadzone, tzn. późną jesienią lub wczesną wiosną.

Zioła po zbiorze wymagają odpowiedniego konserwowania, aby mogły być przechowywanie podobnie, jak warzywa czy owoce. Podstawowym konserwowaniem ziół jest suszenie.
Korzenie należy starannie, lecz szybko umyś w bieżącej wodzie, a jeżeli są grube, podzielić na kilka części w celu lepszego efektu suszenia. Okorkowanie np. korzenia prawoślazu. Okorkowanie polega na dokładnym zdjęciu ostrym narzędziem nierównego ciemniejszego naskórka. Korzenie do suszenia rozkłada się na sicie lub czystym papierze, pojedynczą warstwą i zuszy w podwyższonej temperaturze, nie wyższej jednak niż 40 stopni C.

Ziele i liście po ścięciu, otrzepaniu z piasku oraz pyłu, suszyć można w warunkach naturalnych, ale nigdy nie na słońcu. Ziele zależnie od gatunku układa się na sitach lub papierze możliwie cienką warstwą dbając, aby nie zlepiało się, co grozi zaparzeniem bądź spleśnięciem, jeżeli będzie schło w niższej temp.
Liście do suszenia rozkłada się bardzo cienką warstwą. Jeżeli istnieje możliwość suszenia ziela i liści w podwyższonej temp. to należy pamiętać, żeby nie przekraczać 35 stopni C. Kwiaty, szczególnie o grubym dnie kwiatowym też lepiej i szybciej można wysuszyć w podwyższonej temperaturze.

Owoce mięsiste wymagają dłuższego suszenia i lepiej schną w temp. do 40 stopni C. Natomiast tzw. owoce suche oraz nasiona stanowiące surowiec zielarski powinny być po zbiorze dosuszone przez rozłożenie jedno centymetrową warstwą i często przesypywane.

Dobrze wysuszone zioła przechowuje się, zależnie od gatunku, w torbach papierowych, słoikach, woreczkach płóciennych, w miejscu suchym, czystym i przewiewnym, zabezpieczone przed gryzoniami. Wszystkie przechowywane zioła przy przechowywaniu tracą stopniowo na wartości, ponieważ substancje czynne ulegają z czasem rozkładowi, dlatego nie powinno przechowywać się ich dłużej niż jeden rok.