Drużyna Leśnych Wilków ( ziemia międzyleska )

def

Postaram się omówić jak powinna wyglądać poprawnie przeprowadzona liturgia, w obrzędzie mającym na celu oddanie czci Bogom i Naturze. Aczkolwiek zaznaczam, że niekiedy mogę wykroczyć poza ramy prasłowiańskiej obrzędowości, wprowadzając nowe elementy, kierując się przy tym wewnętrznym przekonaniem, zwanym intuicją.
Generalnie w liturgii można rozróżnić cztery główne elementy składowe, tzn. człowieka (uczestnicy obrzędu), przedmioty kultowe, miejsce oraz samych Bogów. Zasadniczą kwestią jest to, że obrzęd ma na celu oddanie czci Bogon i nawiązania z nimi mentalnego-duchowego kontaktu. Zatem należy poczynić pewne przygotowania związane z swoją osobą, przedmiotami kultowymi oraz miejscem np. dokonując oczyszczenia.
W przypadku oczyszczenia osobistego może to być po prostu kąpiel w rzece (najlepiej w zimnej wodzie). Dobrze jest też oddać się duchowej kontemplacji, rozmyślając na temat wiary i ogólnie obrzędu. Kolejną ważna rzeczą są przedmioty kultowe, czyli posążki z wizerunkiem Bóstw, talizmany, naczynia itp. Najlepiej jeśli były by one wykonane przez nas samych. Jeśli nie mamy takich zdolności to należy zakupić przedmioty nowe, specjalnie do tego celu. Oczywiście trzeba je naprzód oczyścić zanim je użyjemy. Może to być po porostu okadzenie odpowiednimi wonnościami lub można wykorzystać do tego celu węgiel który poza swoimi właściwościami hydroskopijnymi posiada właściwości wchłaniania złych energii. Węgiel taki po użyciu należy zakopać np. pod drzewem.
Po oczyszczeniu chowamy je np. do komody, skrzyni która wewnątrz posiada obite ścianki z białego lub czerwonego materiału, ewentualnie zawijamy je tylko w ten materiał. Przedmiotów tych nie należy używać do innych celów. Obchodzimy się z nimi z szacunkiem, ale należy pamiętać, że nie są one celem czci, są tylko przedmiotami które maja pobudzić naszą wyobraźnie, są oparciem dla naszej woli. Dodam jeszcze, że modlitwy podczas obrzędu trzeba wymawiać głośnio i wyraźnie. Miejsce w, którym będzie przeprowadzana liturgia, należy wybrać staranie. Najlepiej jeśli będzie to gdzieś na łonie natury np. w lesie ponieważ stworzony jest on z woli samych Bogów i tam człowiek najlepiej połączy się z naturą oraz pojedna z Bogami.
Po wcześniej omówionych czynnościach śmiało można przystąpić do obrzędu. Moim skromnym zdaniem złożenie ofiary jest tylko momentem kulminacyjnym, najwyższym aktem woli, ale cały ten wcześniejszy proces przygotowawczy jest też znaczący gdyż nasz wysiłek, nasze starania są jakby świadectwem wiary.
Sam obrzęd rozpoczyna się od inwokacji, którą cechują pieśni, wiersze pochwalne ku Bogom oraz rytualne rozpalanie ognia. Inwokacja jest wstępem, po której następują modły do Bogów i ofiarowanie. Całość kończy rytualna uczta.

def

W przypadku, kiedy nie dysponujemy, że tak powiem obszernym zapleczem osobowym i zmuszeni jesteśmy do przeprowadzenia obrzędu w małym gronie, wówczas ogień ofiarny można zastępć np. płomieniem z pochodni czy świecy. Natomiast ofiarę zostawiamy po prostu pod drzewem, za kamieniem itp.

def

Goreją Wici

Goreją wici w czas rokowy,
dziś znów jak przed tysiącem lat,
posłanie niosą masławowe
i budzi sie słowiański świat.

Słowiańska czestna wiara nasza,
my z tych co Lech, Ziemowit, Krak,
nie nam zamorskich znać mesjaszy,
i drogi nam Swaroga znak.

A człowiek miarą jest wszechrzeczy,
nic ponad naszą myśl i dłoń,
z klęczeństwa Polak się uleczy,
na zaćme krzyża ma już broń.

Odzyszcze naród własną dusze,
i sobą znów zapragnie być,
koło historii drgnie i ruszy,
bezdziejów gnuśnych zerwie nić.

Życie człowieka to zadanie,
spełnia się poprzez trud i znój
dzieło to twoje powołanie,
dzielnym niech będzie żywot twój!

def

Pieśń Bojana

Głód, powietrze, ogień, woda
I wszelaka zła przygoda
Będą temu, kto by starą
Ojców swoich wzgardził wiarą!

Zwierz drapieżny do obory
Między stada czarne mory
Wejdą temu, kto by starą
Ojców swoich wzgardził wiarą!

Chorobą się rozniemoże
I boleści twarde łoże
Zwiąże tego, kto by starą
Ojców swoich wzgardził wiarą!

A gdy skona, garści ziemi,
Gdzie by spoczął kośćmi swemi,
Nie dostanie, kto by starą
Ojców swoich wzgardził wiarą!

Marnie zginie!...Wiatr rozmiecie
Prochy jego po wszym świecie -
Marnie zginie, kto by starą
Ojców swoich wzgardził wiarą!

def

Modlitwa do Świętowita

Boże, który ogarniasz swym spojrzeniem cztery strony świata.
Ty, któremu podporządkowane są wszystkie żywioły natury.

O wielki i niepojęty Świętowicie!
My nikłe istoty człowiecze ubóstwiamy twą wielkość i kłaniamy się tobie.
Panie spraw aby przeniknął do nas promień twojego rozumu i osobowości
abyśmy mogli lepiej pojąć twą wielkość i byśmy mogli prawiej
w życiu postępować ku zadowoleniu twojemu.

O wielki i niepojęty Świętowicie!
My nikłe istoty człowiecze ubóstwiamy twą wielkość i kłaniamy się przed
twoim obliczem, obliczem Boga jedynego i prawdziwego który jest ponad
wszystkimi i ponad wszystkim.
Panie miej nas w swojej opiece, bądź nam miłościw.
Dodaj nam sił abyśmy mogli kroczyć ścieżka swojego przeznaczenia.

def

Rodzima liturgia ofiary

PROWADZĄCY OFIARĘ: Od początku Boga jedynego wyznajemy, który jest ponad wszystkim i Jemu się kłaniamy.

OFIARNICY: Tak jest, jak ty mówisz. Z nami Bóg.

spalenie ofiary z chleba

PROWADZĄCY OFIARĘ: rozpoczynając spalanie
Boże ojców naszych i Panie miłościwy, wysłuchaj modlitwę moją.

PROWADZĄCY OFIARĘ: po spaleniu ofiary
Błogosławiony jest Pan.

zebrani dziękują prowadzącemu ofiarę

OFIARNICY: Bóg cię tu przysłał dla zbudowania naszego. Pijemy w imię Boga jedynego, który stworzył wszystkie twory.

picie z rogu miodu pitnego lub wody z miodem

PROWADZĄCY OFIARĘ: wznosząc róg
Pije w imię Boga jedynego, sławiąc Boga po słowiańsku.

OFIARNICY: Bogu ojców naszych niech będzie chwała i sława na wieki

piją

PROWADZĄCY: Błogosławiony jest Pan.
OFIARNICY: Błogosławiony jest Pan.