Drużyna Leśnych Wilków ( ziemia międzyleska )

def

Patrząc na posąg Świętowita/Światowida uświadamiamy sobie kim są Bogowie i jakie prawa rządzą światem natury. Są to prawa ustanowione przez samego Boga ojca - Swaroga, a nie z woli i pragnień człowieka. Prawa oddziaływujące na wszystko co nas otacza bez wyjątku.
W strefie górnej posagu przedstawione są cztery postacie, każda ukierunkowana w inna stronę świata. Wszystkie nakryte są wspólnym kapeluszem, bowiem wszystkie należą do jednego boskiego rodu. Każde Bóstwo posada odpowiednie kompetencje i panuje nad konkretny żywiołem, podlegają oni wszyscy Dażbogowi-Swarożycowi, czyli słońcu, który Swarog, mistrz kowalski (wola tworząca) umieścił na niebie. Dażbóg-Swarorzyc obdarowywuje przyrode swym blaskiem, błogosławi ją, obdarowywuje ją ale i sam jest darem. Bóg po przez swoje dzieci włada i tworzy przyrode, bowiem najpierw jest Bóg a potem jego przejaw. Natomiast prawem przez niego ustanowionym jest system cyklicznego rytmu życia i biegu czasu co też doskonale wyraża znak Świaszczycy. Cztery jej ramiona to cztery bóstwa, każde ramie jest jednocześnie czymś odrębnym ale jednak wszystkie łączą się w jedność całość.
Posąg Świętowita i Świaszczyca to symboliczne przedstawienie struktury, wzajemnych zależności i praw panujących we wszechświecie. Nasza wiara i tożsame z nią obrzędy świąteczne to tylko jedna z form oddawania czci Bogom i Naturze. Życie zgodnie z jej prawami oraz poszanowanie do siebie samych jako do jej wytworów gwarantuje możliwość rozwoju, gdzie możliwość ta tworzy perspektywy na przyszłość zarówno dla jednostki jak i całego naszego ludu.
W całości posągu Świętowita dostrzegamy prawdę, która mówi nam, że świat przyrody nie zaczyna i nie kończy się na tym co jawne. Uważamy, że ma on ciągłość a forma egzystencji nie jest ograniczona tylko i wyłącznie do organizmów biologicznych oraz do świata ziemskiego. Świat przyrody zamieszkały jest także przez nieorganiczne istoty, które są nieodłącznym jej elementem. Z faktu swojej niematerialności zamieszkiwać one mogą zarówno w przestworzach jak i w lasach, w ziemi, rzekach czy jeziorach. Cechują je różnice w formie, w rozwoju. Ponad to oddziaływają one na otoczenie, są zmiennymi w danym środowisku mające mniejszy lub większy wpływ na nie. Różne ludy, różnie stosują nazewnictwo na ich określanie. My Rodzimowiercy słowiańscy stosujemy takie jak nakazuje nam tradycja wynikająca ze świadomości narodowej-rasowej. Z powodu poczucia przynależności i identyfikacji z wiarą-narodem-rasą zobowiązani jesteśmy podtrzymywać święty ogień wiary przekazany nam przez naszych przodków. Wszystko w świecie przemija jak mówi prawo nadane światu przez Swaroga. Każdy z nas w końcu przeminie lecz duch nasz żyć będzie w synach i córkach naszych. Zatem najwyższą cnotą jest potencjał twórczy i słowiańskich duch drzemiący w narodzie pchający nas wciąż do przodu. Tylko ludzie, wierni tradycji i obyczajom ludowym, wyznawcy prawdziwej, rodzimej wiary, przywiązani do ziemi ojczystej stanowią zdrową komórkę narodu. Ponieważ my chcemy doświadczać lub nie doświadczać, być, lub nie być, mieć lub nie mieć, zależnie od tego co jest dobre dla naszej wspólnoty.

"Świętowicie! Niech w sercach naszych pamięć o tobie nigdy nie zgaśnie, a imie twe na wyżyny chwały i sławy wznosi się... !!!"